गोष्ट

रात्रींमागून रात्री नजरेत न उतरणारी,

पायरीवर ओठंगून राहिलेली नीज,

काही केल्या घशाखाली न उतरणारा,

गोड न लागणारा घास,

आणि सगळीभर व्यापून उरलेल्या,

लांबलचक विस्तीर्ण करकरीत तिन्ही सांजा...

सगळ्यावर अक्सीर इलाज असतो

एकाच एक, सुरस आणि चमत्कारिक गोष्टीचा.

जादू असते तिच्यात,

आहे की नाही वाटायला लावणारी,

बघता बघता अत्तरासारखी उडून जाणारी.

गोष्ट ऐकून झाल्यावर,

पोटभर जेवून दोस्तांच्या कोंडाळ्यात एकमेकांच्या अंगावर तंगड्या टाकून बसल्यासारखं उबदार वाटतं,

पोटात भूक असतानाही.

गोष्ट सापडायला हवीय.

बस.