आता उद्वेगाची कविता

उद्वेगाची कविता लिहिण्याची हिंमत होत नाही.

'माण्साने' नावाचा अंगार खोदून गेलेल्या माणसानंतर आपण अधिक काय म्हणू शकत असतो?

एकदाचं खरंच माणसानं म्हटलेलं सगळं-सगळं व्हावं,

नि मग चिखलातून एखादं बी रुजून वर यावं इतकं मात्र वाटतं.

आपण चिखल व्हावं

बीच्या पायाच्या पायाच्या पायाच्या तळाशी धुमसणारा, दडपला गेलेला, धपापणारा.

बीच्या पायाच्या पायाच्या पायाच्या तळाशी उबदार, मऊ, जिवंत अंथरलेला..

आपल्यातून उद्वेग उगवू नये,

बीनं उगवावं. 

आता उद्वेगाची कविता लिहिण्याची हिंमत होत नाही.