शहरापाशी जादूचे रस्ते असतात

शहरापाशी जादूचे रस्ते असतात.
गाड्या आणून ओता त्यांवर
कितीही.
जागा वीत राहते पार्किंगसाठी.
झाडंबिडं वठू लागतात एका रात्रीत
निमूट.
कापून काढली जातात.
बिनबोभाट.
रस्ते सिमेंटची आवरणं लेऊन सजून बसतात.
सणासुदीला रांगोळ्यांचे ढीग मिरवतात.
रांगोळी विकणाऱ्या लोकांचे संसारही.
दुसऱ्याच दिवशी सफाई कामगार झाडून टाकतो
भल्या पहाटे
रांगोळी आणि रांगोळीवाल्याची चिरगुटं.
आपोआप.
पाऊस येतो.
रस्ते न्हाऊन घेतात
सचैल.
भरतीचा मुहूर्त साधून गटारं तुंबून घेतात.
भंग्याचा वार्षिक बळी नच मिळाला
तर एखाद्या चुकल्यामाकल्या पांढरपेशा वाटसरूवर भागवतात.
भुकेला मांड्याचा कोंडा करतात.
रस्ते बघत राहतात
निर्विकार.
गोकुळाष्टमीला मैदान होतात.
प्रचारसभेला सभागृह होतात.
क्वचित कधी अनावर पावसाळ्यात
ओढे होतात, नाले होतात, नदी होतात...
एरवी पडून राहतात
इमानी पाळीव ॲलेक्सासारखे
शहराच्या वळचणीला
निपचीत.
उशाला जादू घेऊन.
शहरापाशी जादूचे रस्ते असतात.