या वाटा वळणावळणांनी घनदाट अरण्यात घेऊन जातात
भर दिवसा किर्र अंधार असतो पायातळी
हिरवेकंच ओलेगर्द उग्रधुंद गंध पानोपानी
महाकाय वृक्षांच्या फांद्या बघत वर जाणारी नजर घरंगळत जाते भलतीकडे
कुठे पिवळेजर्द नाग, कुठे चमचमते काजवे, कुठे पाखरं निळीभोर, कुठे गुंजांचे विषारी सडे...
घामेजलेला हात तरीही असतो हातात
उरात धसका, जिवात मोह, मनात कांचनमृगाचा ध्यास.
ओलांडल्या जातात लक्ष्मणरेषा,
कधी कुणा मायावी बैराग्याची चाहूल...
अखेर जमिनीच्या पोटातच असते जागा
माझी आणि तुझीही.
पण म्हणून या वाटा का टाळायच्या आहेत?
या वाटा वळणावळणांनी घनदाट अरण्यात घेऊन जातात.
